canfəşanlıq — is. Həddindən artıq can yandırma, səy göstərmə, cəhd etmə. Amma, mətəəssüf, müəllimlərin çoxunda bu rəviş, bu hərəkət və bu canfəşanlıq müşahidə olunmur. F. K.. <Səlim ağanın> bu canfəşanlığı tacirə ləzzət verirdi. M. Ibrahimov. Ox qıjıltı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ixtira — is. <ər.> 1. Yaradıcı iş nəticəsində keçmişdə məlum olmayan yeni bir şey tapma, kəşf etmə, yaratma, icad etmə. Parovozun ixtirası. Radionun ixtirası. Elektron maşınlarının ixtirası. – <Fərhadoğlu:> Belə olsun ki, bizim xalqı sevən… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kirşanlı — sif. Kirşan sürtülmüş, kirşan vurulmuş. Kirşanlı üz. – Kirşanlı buxağa, sürtük yanağa; Qondarma xallara vurulmuş ağa. H. K. S … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
morfonoloji — sif. <yun.> dilç. Morfonologiyaya aid olan. Sözün morfonoloji tərkibi. Morfonoloji prinsipə görə yazılan sözlər. – Azərbaycan dilinin morfonoloji ölçüləri çox güclüdür və bu güc qarşısında qondarma qaydalar tab gətirə bilmir. F. Ağasıoğlu … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ögey — sif. Doğma olmayan. Ögey ana. Ögey ata. Ögey bacı. Uşaq anasına doğma olsa da; Qondarma ataya ögeydir, axı. B. V … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qayırma — 1. «Qayırmaq»dan f. is. 2. sif. Saxta, uydurma, qondarma. . . Sədr və katibin imzaları da qayırma və uydurma imzalardır. M. S. O.. // Süni. Qayırma diş. – . . Balaca bir binada bomba hazırlandığını göstərən alət və hissələr və bir qayırma saqqal… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tutqunluq — is. 1. Buludluluq, dumanlılıq; tutqun havanın, göyün vəziyyəti. Göyün üzünü qar havasına məxsus bir tutqunluq bürümüş, şiddətli küləklə qar yağırdı. S. H.. Hər tərəf yaş, duman kimi boz bir tutqunluq içində idi. M. C.. 2. Batqınlıq, batıqlıq,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
təsdiq — is. <ər.> Deyilən sözün, başqasının mülahizəsinin, yaxud bir sənədin, faktın və s. nin gerçək olduğunu iqrar etmə, təsdiqləmə. // Yəqinlik. <Ağasəfər> pis xəbərin təsdiqini eşidəcəyindən qorxdu, qondarma bir vəcdlə ətrafına işarə edib … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
təxəllüs — is. <ər.> Adətən yazıçıların, rəssamların və b. nın işlətdikləri qondarma ad. Az bir zamanda onun böyük şair olub Nəsimi təxəllüsü daşıdığı şəhərə yayıldı. Ç … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
uydurma — 1. «Uydurmaq»dan f. is. 2. is. Həqiqətdə mövcud olmayıb birisi tərəfindən uydurulan əsilsiz şey; qondarma, yalan, əfsanə, saxta. <Qoca Baxşı:> Çünki oradakı həyat ona yabançı və xəyali bir uydurma kimi görünəcəkdir. C. C.. Oxucu elə güman… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti